ben sanardım sana bakınca seni görüyorum sanardım ağaçlar vadiler görüyorum meğer farklıymış güneşmiş gördüğüm ne zaman ki güneş kızıla çalsa senin yüzün de kızıla çalar ormanlar sanki ateşle yanar ne zaman kaybolsa karanlık çöker vadi kaybolur senin suretin de gider ama bazen içimden garipçe fikirler geçer neden olmasın güneş de ay gibi bir aynadan ibaret ve der kalbim delirmişlerin nazik kelimeleriyle sevgilinin aksidir güneşe de renk veren