göz ucu ile seyrediyorum seni mavi süveter ve uzunca bir atkı yetmiyor üşümeye ağaçların bile gülümseyesi yok gibi somurtuyor görünüşte ve sanki öfkeyle parmaklarını büküp erimesini diliyor eğilmiş dalları ile ayakların kayıyor her iki adımdan birinde ve neredeyse ağlamak üzeresin acı içinde ama baksana yüzüme ne kadar da muzipçe bu muzmahil haline sırıtıyor öylece