ağlama sesi gibi kulaklarıma erişen güneş, ay, ve yıldızlar ne kadar da uzaklar önemi yok üzülme şüphesiz yaşamak güzel yaşayalım öyleyse ölüm erişene dek ağlamak bile ne kadar da mükemmel kıyaslanınca hiç bir şey hissetmemeye öyleyse ağla içinden geldiğince ve kalk ayağa yeniden hiç üzülmemişçesine çünkü sen hayat kadar güzelsin benim gözlerimde şüphesiz tercih etmem gerekse seni tercih ederdim yaşamaya devam etmektense öyleyse kalk ayağa yürü geniş adımlarla hep yürüdüğün gibi hiç düşmemişçesine hiç üzülmemişçesine