Rüzgar yüzüne vuruyor kirpiklerinde kar Bu ay ışığında yolculuk nereye kadar Tek başına hayıflanıp ağaçlardan rezone Eden üzücü melodilerle Köpek ulumalarına aldırış etmeksizin Uygun adım, yorulmaksızın, kalbi Bir lokomotif gibi Buzu eritesi hararetle ritim tutuyor Gözlerindeki yaş sıpsıcak Yüzü kıpkırmızı Benzetiyor kendini donmuş dereye Görünüşte atıl İçiyse fıkır fıkır, muazzam Ona ihanet edeni unutana dek Bu kış yolculuğu onun için hiç bitmeyecek