Ağacın kökleri toprağa sarılıp da tutar ya Tutar dalları da göğün kumaşını uçtan uca Ve rüzgarla kırılan her dal yavaş yavaş Ağartır semayı kopup lifleri savruldukça Kaymaya başlar gerçeklik Toprağın yağmurla akıp gittigi gibi Bir gün gökyüzünde görürsen rengarenk ilüzyonlar Ve yıldızlar artık dans etmiyorsa geceleri Belki kalmamıştır geriye ağaçlar ve dalları Kayıp gitmiştir bir meltemle gokyüzünün astarı Dönmez de biri söyleyene dek sihirli heceleri Ki sessizce kaybolur tabiatin ahengi